Rozdział 11

Lucjusz stał na przeciwko Syriusza.
Widział, że mężczyzna jest wściekły a jeśli był chociaż trochę podobny do własnej kuzynki to był w poważnych kłopotach
-Syriuszu daj sobie wyjaśnić- zaczął powoli
-To jeszcze dziecko!- Krzyknął wściekły
-Harry jest bardzo dojrzały- nie miał pojęcia jak go uspokoić
-Zapewne- warknął- masz go nie dotykać. Stary zboczeniec- splunął pod nogi
-To nie tak. Nigdy bym go nie tknął nie jeśli tego nie chce.....
-Więc robisz mu pranie mózgu- Syriusz był coraz bardziej zły i powoli znów tracił nad sobą cierpliwość.W jego ręce znów znalazła się różdżka
-Kocham go- Lucjusz nie spuścił wzroku tylko patrzył na ciemnowłosego mężczyznę- Kocham go od kilku lat i nigdy go nie skrzywdzę. Jeśli to zrobię wtedy możesz mnie zabić- uśmiechnął się delikatnie- jest dla mnie wszystkim- Syriusz przez chwilę nic nie mówił. Stał tylko i parzył na niego bardzo uważnie
-Jeśli go kochasz daj mu spokój. Jest na to za młody
-O ile dobrze wiem ty i Remus byliście razem dużo wcześniej
-Byliśmy w jednym wieku- warknął- jeśli na prawdę jest dla ciebie wszystkim daj mu dorosnąć- i odszedł wciąż jeszcze zły.
Lucjusz odetchnął głęboko bo był przygotowany na walkę, na szczęście mężczyzna odpuścił ale wiedział, że będzie teraz bardzo obserwowany i był również całkowicie świadom, że Syriusz ma prawo zabrać stąd jego ukochanego a na to nie mógł sobie pozwolić.
Musiał go mieć przy sobie nawet jeśli nie będzie mógł go dotknąć, jeszcze przez kilka lat.

-Syi!- Harry podbiegł do chrzestnego- Poczekaj chwilę!
-Harry miałeś być w domu- uśmiechnął się do chłopca- Powiedz mi czy on ci coś zrobił?- Zapytał tym razem poważnie
-Lu? Syri to nie tak. On bardzo mi pomógł i jest dla mnie tak bardzo dobry- na twarz Harrego wpełzł powoli rozmarzony uśmiech- I nie krzywdzi mnie
-To dobrze- mężczyzna położył mu rękę na ramieniu- Ale to dorosły mężczyzna a ty jesteś dzieckiem, Nie wiesz co to oznacza...
-Syri ja wiem- spuścił wzrok i usiadł na schodach- wuj...on czasem, coraz częściej bo jestem coraz starszy dotykał mnie. A gdy był pijany robiło się coraz gorzej. Lucjusz jest inny ja widzę że on mnie kocha
-Nie miałem pojęcia. Wybacz- objął chrześniaka zmartwiony. Wiedział, że powinien się nim zająć i oszczędzić chłopcu tylu cierpień
-Syriuszu to nie twoja wina. Nikt poza Dumbledorem nie wiedział, a on... sam zresztą wiesz- uśmiechnął się do niego trochę smutno- Teraz jesteśmy razem i jest wszystko dobrze
-Jesteś wdzięczny Lucjuszowi ale to nie upoważnia go do....
-Kochany dość- Usłyszeli za sobą głos Fenrie'a i wilkołak położył dłoń na ramieniu młodszego mężczyzny- Usłyszałem wystarczająco dużo a chyba mi ufasz- usiadł obok
-Zawsze- Syriusz spojrzał na ukochanego  z miłością i uwielbieniem- Więc co myślisz?
-Że Harry jest na tyle dorosły że potrafi sam podejmować decyzje- mrugnął do chłopaka- Zaakceptował nas a ty musisz zaakceptować że nie jest dzieckiem. Co nie znaczy że nie masz prawa obserwować Lucjusza i jeśli coś będzie nie tak to wtedy zainterweniujesz
-Fen....- ale wilkołak zamknął mu usta delikatnym pełnym uczucia pocałunkiem
-Już cii kochany- mężczyzna zauważył że Harry zarumienił się i poczuł od niego woń niewinności. Wiedział że mimo wszystko Malfoy nie będzie miał łatwo- Chodź do mnie- wstał i wyciągnął do niego rękę- Remi się zaczytał a ja jestem taki znudzony- błysk w oku wilkołaka pokazał jednak coś innego i Syriusz wstał uradowany nic nie poprawiało tak nastroju jak czas spędzony w ramionach ukochanego.
-Dziękuję- Harry uśmiechnął się do Fenrir'a
-Nie ma za co- mężczyzna odwzajemnił uśmiech i poprowadził ukochanego do domu.

Harry jeszcze przez chwilę siedział na schodach i gdy zobaczył nadchodzącego z na przeciwka ukochanego mężczyznę poderwał się i podbiegł do niego
-Coś się stało?- Zapytał zaskoczony Lucjusz gdy chłopiec znalazł się w jego ramionach. Objął go instynktownie
-Wszystko dobrze- popatrzył mu w oczy- Pocałuj mnie
-Kochanie... - ale nie mógł wytrzymać tego proszącego wzroku- Jeśli tego sobie życzysz- pochylił się i musnął wargami te wspaniałe usta i od razu przytulił go mocniej do siebie
-Dziękuję- chłopak nie mógł powstrzymać uśmiechu - to było wspaniałe
-Najlepsze- pogłaskał ukochanego- ale nie....
-Lu wszystko dobrze- przerwał mu- ja chcę spróbować być z tobą i jestem dorosły- zrobił poważną zaciętą minę na którą mężczyzna roześmiał się głośno
-Jeszcze nie jesteś skarbie- zdołał wydusić
-Decyduję o sobie- teraz wyglądał na obrażonego- No i mamy po swojej stronie Fenrir'a. Ale teraz jestem na ciebie zły- odwrócił się od niego
-Oj kochanie- przyciągnął do siebie i objął- nie chcę żeby mi ciebie odebrał a może to zrobić
-Nie może- odwrócił się raz jeszcze do mężczyzny- Syri chce mojego szczęścia a jestem szczęśliwy przy tobie cokolwiek to znaczy
-Ale musimy być ostrożniejsi na pewno będzie mnie obserwować- westchnął i nagle wpadł na pomysł- Harry a co powiesz na to żebyśmy spędzili dzień z dala od domu
-Randka?- Zapytał chłopiec znów się uśmiechał
-Tak książę oczywiście już ci mówiłem że dla ciebie zrobię wszystko- jeszcze jeden pocałunek- Może Francja....albo Stany.... co tylko zechcesz kochany
-A może Londyn. Nigdy tam nie byłem nie w mugolskim znaczy się-  spuścił wzrok
-Dobrze jeśli to ci wystarczy ale nie bój się prosić o cokolwiek zechcesz- nie podobało mu się że jego ukochany zadowala się taką małą rzeczą. To nie było w porządku
-To mi wystarczy- pocałował mężczyznę-  Dziękuje ci za wszystko- Lucjusz pocałował go tym razem trochę namiętniej
-Skarbie muszę jeszcze coś załatwić w Ministerstwie-  nie chciał zostawiać ukochanego ale musiał
-Dobrze ja odwiedzę Remiego podobno zaszył się w bibliotece- Lucjusz nie dał po sobie poznać że jest trochę zazdrosny. Syriusz to co innego ale młodszy wilkołak nie był z nim spokrewniony
-Biegnij skarbie zajrzę do was jak wrócę- Harry zaczął iść w stronę domu. Mężczyzna patrzył na niego jeszcze chwilę i w końcu zniknął.

-Remi mogę?- Zapytał wchodząc do pomieszczenia pełnego książek
-Oczywiście- odłożył czytany tom i spojrzał na chłopca- Widzę że dobrze się tu czujesz
-Bardzo i cieszę się że tobie się układa- uśmiechnął się- Ale jak?
-To po prostu się czuje. A z nimi dwoma jest mi najlepiej na świecie. Byliśmy osobno ale to nie to samo
-A co powiesz na to że ja i Lucjusz jesteśmy tak jakby parą- zarumienił się
-Jeśli cię skrzywdzi- w głosie wilkołaka zadźwięczało warczenie
-Nie zrobi tego- usiadł obok mężczyzny- Co czytasz?
-"Nie kończącą się opowieść"- Remus zarumienił się. Powieści tego typu były jego cichą pasją. A wiedział że Syriusz i Fenrir muszą jeszcze zacisnąć więzi bo są ze sobą nie zbyt długo
-Poczytaj mi- Harry przytulił się do niego i zamknął oczy. Słuchał z lubością cichego łagodnego głosu mężczyzny i powoli zasypiał.