Rozdział 4

Lucjusz obserwował przyjaciół syna i ukochanego z okna swojego gabinetu.
Harry na miotle wyglądał jeszcze wspanialej niż normalnie. Ciągle był zdziwiony że jest sam. Nie mógł zrozumieć dlaczego nikt nie widział jaki jest na prawdę.

-Lucjuszu- do pomieszczenia wszedł Severus- Wiesz że Harry  to jeszcze dziecko?
-Wiem... wiem- westchnął odwracając się do przyjaciela- Ty i on macie jakąś tajemnice prawda?
-Lu...- Mistrz Eliksirów usiadł na fotelu- Pamiętasz jak było w szkole ja i James nasza nienawiść
-Nie to znowu- nalał im obu do kieliszków jakiegoś mocnego alkoholu
-To jest ważne- uśmiechnął się i upił trochę- Snape  nie był moim ojcem... mama i ojciec Potter'a byli razem. Jego matka wiedziała o tym. Wszyscy troje byli razem. To zresztą nie ważne- jeszcze  jeden łyk- James i ja byliśmy przyrodnimi braćmi. Ja miałem żal do niego że mieszkał z rodzicami a on... sam już nie wiem
-Harry to twój bratanek. Ale skąd on o tym nie?- Tego jasnowłosy mężczyzna nie mógł zrozumieć- nawet ja nie wiedziałem a podobno jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi
-Harry dużo w tamtym roku przeżył, dużo zrozumiał. No i jeśli plotki są prawdziwe to on i panna Granger użyli w trzeciej klasie użyli Zmieniacza Czasu i coś poszło nie tak. Obaj o tym wiedzą...
-To niezły z ciebie wujek!- Lucjusz nagle krzyknął wściekły gdyby przyjaciel coś wcześniej zrobił
-Nie mogłem!- I on się zezłościł- Dumbledore....
-Wybacz- podszedł do niego i położył mu rękę na ramieniu- I tobie musiało być ciężko
-Było. Wiesz przed śmiercią James znalazł mnie i rozmawialiśmy. Niestety było za późno, przyrzekłem mu jednak że go obronie, że będę strzegł jego syna- ukrył twarz w dłoniach- i zobacz jak mi to wyszło- roześmiał się gorzko
-Teraz masz szanse. Severusie ja na prawdę go kocham...
-Wiem. Tylko nie wiem czy to pochwalam no i nie tylko ja będę przeszkodą
-Tak. Harry jest jeszcze taki młody i na pewno...- nie potrafił skończyć bo sama myśl o tym że ktoś mógłby mieć jego ukochanego. Zdobyć w sposób jaki on go pragnął.
-Miałem na myśli Black'a- uśmiechnął się wrednie do przyjaciela i wstał
-O...- Lucjusz nawet o tym nie pomyślał, ale Severus miał racje. Syriusz może być dużym problemem, chociaż z drugiej strony mężczyzna był daleko i miał czas żeby uwieść chłopca.

Harry ze zdziwieniem stwierdził że przyjaciele Draco przyjęli go bardzo dobrze. I byli wspaniałym towarzystwem. Zapomniał niemal o tym co stało się w domu wujostwa, no i gra była wspaniała dużo szybsza i ostrzejsza niż w szkole. Jednocześnie czuło się że gra z przyjaciółmi.
Bawił się świetnie ale po jakimś czasie zaczął robić się bardzo głodny. Oddalił się więc dyskretnie i wszedł do domu Malfoy'ów bardzo niepewnie nie chcąc się tu zgubić ani robić nikomu problemów.
No i krążył tak już chyba godzinę po ogromnych korytarzach, zaglądając do niezliczonych pomieszczeń. Nie spotkał jednak nikogo w postacie na portretach albo były nieobecne albo spały więc i z nich nie miał żadnej pomocy.
Najgorsze było to że nie mógł również znaleźć drogi powrotnej. Ssało mu w żołądku i kręciło w głowie. Postanowił jednak pójść jeszcze za  jeden zakręt
-Harry co tu robisz?- Zapytała Narcyza na którą nagle wpadł
-Zgubiłem się...- przyznał ze smutkiem w głosie
-Nie martw się ja czasem też się tu gubię- uśmiechnęła się do niego- Czego szukasz?
-Kuchni... jestem okropnie głodny- na potwierdzenie jego słów oboje usłyszeli że chłopcu zaburczało w brzuchu
-Zaczekaj tu- popchnęła go delikatnie w stronę jakiegoś pomieszczenia- powiadomię skrzaty
-Nie chcę robić problemu- zarumienił się
-Żaden problem- uśmiechnęła się i odeszła a Harry niepewnie wszedł do pomieszczenia. Które okazało się jakąś sypialnią urządzoną ze smakiem w błękitnych kolorach. Chciał wyjść ale Narcyza powiedziała że powinien tu poczekać. Nie wiedział dokładnie co powinien zrobić. W końcu jednak postanowił usiąść na fotelu przy oknie.
Nie miał pojęcia że w łazience przylegającej do sypialni brał właśnie prysznic Lucjusz. Po paru minutach wyszedł tylko w ręczniku. Długie włosy opadały mu na plecy. Pięknie umięśniona klatka piersiowa wciąż jeszcze wilgotna od wody. Nie wiedział że nie jest sam i już miał zrzucić z talii ręcznik gdy jego wzrok padł na jego ulubiony fotel.
-Harry?- Zdziwił się mężczyzna. Chłopak odwrócił się gwałtownie i aż odskoczył do tyłu gdy zobaczył Lucjusz, niemal nagiego z mokrymi włosami.
-Ja..ja przepraszam- zarumienił się okropnie i spuścił wzrok żeby nie patrzeć na niego- Narcyza poprosiła żebym tu zaczekał....
-Nic nie szkodzi- uśmiechnął się Lucjusz ale w myślach układał plan tortur żony. Bardzo bardzo bolesnych- Czy coś się stało?- Zapytał po chwili gdy już wyczarował jakieś ubranie. Przecież ta sytuacja  nie była ani komfortowa ani bezpieczna dla żadnego z nich. Widział że podoba się chłopcu i to dało mu nadzieje ale też okropnie go podnieca.
-Nie.. chciałem po prostu coś zjeść i zgubiłem się. Narcyza poprosiła żebym tu poczekała i przyśle mi coś...
-Więc zaczekaj- podszedł do niego- Jak się grało?
-Bardzo dobrze. Lucjuszu.... wiem że tyle dla mnie zrobiłeś a wcale nie musiałeś dlatego nie powinienem o nic więcej pytać ale czy mogę napisać do Syriusza że jestem tu bezpieczny?- Mężczyzna bał się tego. On i Syriusz nigdy nie potrafili się dogadać a teraz gdy chciał jego chrześniaka. Będzie musiał coś z tym zrobić.
-Oczywiście że tak- musiał grać, no i każdy uśmiech na twarzy ukochanego był nagrodą.
Nagle pojawiło się jedzenie i jak Lucjusz przypuszczał były dwie porcje. Narcyza tego pożałuje nawet nie będzie wiedzieć kiedy i jak.
Harry jednak uśmiechnął się
-Zapraszam na kolacje- roześmiał się i zabrał za jedzenie
-Z przyjemnością- gdyby tylko mogli jeść tak zaraz po wyjściu z łóżka. Po nocy kochania się. O tym marzył tylko że nie do końca wiedział jak to zrobić. Bo wiedział że to będzie trudne, z tego co wszyscy mu mówili to nawet bardzo.
Harry wciąż miał przed oczami nagi tors mężczyzny. Już dawno przekonał się jacy mężczyźni się mu podobają. I Lucjusz był niemal idealny ale był ojcem jego przyjaciela, i na pewno nie byłby nim zainteresowany w żaden sposób.Mimo że nie dał tego po sobie poznać jego towarzysz zorientował się że chłopiec posmutniał i to wcale mu się nie podobało ale on zrobi wszystko żeby to się nie powtórzyło.
Miał już nawet dobry plan i zacznie go realizować w tej chwili.